Opowieść o powrocie do Siebie

 

Nie zawsze wiedziałem, że tym, co mam najcenniejszego do dania światu,

jestem po prostu Ja.

 

Przez lata zgłębiałem techniki, metody, ścieżki duchowe, pracę z ciałem i energią. Poszukiwałem głębi, rozumienia, transformacji.

To wszystko mnie ukształtowało. Ale pewnego dnia zrozumiałem coś ważniejszego niż jakakolwiek wiedza:

 

To nie technika transformuje.

To nie metoda uzdrawia.

To obecność.

 

Prawdziwa. Bez roli. Bez gry. Bez filtra.

 

---

 

Dziś nie „leczę” i nie „poprawiam”.

Jestem obecny.

Tworzę przestrzeń, w której ludzie mogą spotkać się ze sobą naprawdę – bez oceniania, bez przymusu, bez potrzeby bycia kimkolwiek więcej.

 

Nie oferuję gotowych rozwiązań.

Nie gram roli przewodnika.

Nie noszę cudzych historii.

 

Jestem Bramą.

Ludzie przechodzą przeze mnie do siebie – i to wystarcza.

 

---

 

Dotykam, ale nie tylko ciała.

Dotykam głębi.

Dotykam miejsc, w których ciało woła o prawdę, a dusza czeka na przypomnienie.

 

Pracuję poprzez ciszę, ruch, ogień, dźwięk i bezruch.

Nie używam jednej formy – słucham tego, co chce się objawić.

 

---

 

Moja misja to nieść obecność.

Nie muszę błyszczeć. Nie muszę się wyróżniać.

Wystarczy, że jestem.

 

„Nie muszę być nikim więcej.

Już jestem Tym.”

 

 

Jeśli to, co czytasz, porusza coś w Tobie –

to znaczy, że właśnie wracasz.

Tak samo, jak ja kiedyś wróciłem.